s47

cell_id b8

cell_id b0

S₅₄ تا S₆₈: این ۱۴ بیت به عنوان بیت­های پریتی^[۳۶] برای جلوگیری از رخداد خطا در بیت­های هم­زمان­سازی و اطلاعات TPS استفاده می­ شود. کدینگ مورد استفاده برای جلوگیری از رخداد خطا از نوع BCH(67,53,t=2) بوده که در واقع نسخه مختصر شده BCH(127,113,t=2) می­باشد. چندجمله­ای مولد کد به صورت زیر تعریف می­ شود:

نسخه مختصر شده کدینگ با افزودن ۶۰ بیت صفر به بیت­های موجود قابلیت اجرا خواهد داشت. بعد از اتمام کدینگ این بیت­های صفر باید حذف شوند.
همان طور که ذکر شد مدولاسیون مورد استفاده برای هرحامل TPS از نوع DBPSK بوده و اطلاعات یکسانی را حمل می­ کند. قانون زیر برای اجرای مدولاسیون مذکور در سمبل l در فریم mام اجرا می­ شود:

مدولاسیون کامل حامل­های TPS در اولین سمبل در فریم به صورت زیر انجام می­ شود:

مورد بعدی که در ساختار فریم OFDM باید به آن توجه کرد رابطه سیگنال ارسالی است. رابطه زیر سیگنال OFDM را نشان می­دهد [۱۹]:

در روابط فوق پارامترها به صورت زیر تعریف می­شوند:
k: شماره حامل
l: شماره سمبل OFDM
m: شماره فریم ارسالی
K: تعداد حامل­های ارسالی
T_S: طول سمبل
T_U: معکوس فاصله حامل­ها
Δ: زمان باند محافظ
f_c: فرکانس مرکزی
‘k: زیروند حامل مربوط به فرکانس مرکزی، k’= k - (K_max + K_min)/2
c_m,0,k: سمبل مختلط مربوط به حامل kام، سمبل داده اول در فریم شماره m
c_m,1,k: سمبل مختلط مربوط به حامل kام، سمبل داده دوم در فریم شماره m
c_m,67,k: سمبل مختلط مربوط به حامل kام، سمبل داده ۶۷ام در فریم شماره m
در پایان نیز نرخ ارسال بیت برای مدولاسیون­های متفاوت با نرخ کدینگ متفاوت و همچنین نسبت کلاتر به نویز^[۳۷] (C/N) مورد نیاز برای داشتن نرخ خطا در بیت برابر با ^۴-۱۰×۲ در خروجی دیکدر ویتربی در گیرنده در جدول شماره ۲-۱۴ و ۲-۱۵ ارائه شده است. لازم به ذکر است BER^[38] مذکور در خروجی دیکدر ویتربی منجر به خطای کم­تر از ^۱۱-۱۰ در بسته­های MPEG دکد شده و به آن اصطلاحاً Quasi error free می­گویند [۸].
جدول شماره ۲-۱۴: اطلاعات مربوط به نرخ بیت ارسالی (Mbits/sec) بر حسب اطلاعات مدولاسیون­ها و نرخ کدینگ متفاوت
جدول شماره ۲-۱۵: نسبت C/N مورد نیاز برحسب نوع کانال و اطلاعات مدولاسیون و نرخ کدینگ
۲-۳- نحوه پوشش DVB-T
بعد از توضیحات ارائه شده در خصوص سیگنال ارسالی در سیستم DVB-T در این بخش سعی بر آن است که نحوه پوشش این سیستم در ایران و سایر نقاط جهان مورد بررسی قرار گیرد. شکل ۲-۱۴ کشورهایی که از DVB-T به عنوان استاندارد بخش همگانی زمینی استفاده می­ کنند را مشخص می­ کند. در شکل مذکور رنگ آبی مناطق تحت پوشش این استاندارد را مشخص می­ کند و سایر رنگ­ها مربوط به استانداردهای تلویزیونی دیجیتال ^[۳۹]ATSC، ^[۴۰]ISDB و ^[۴۱]DMB می­باشند که با توجه به نواحی تحت پوشش آن­ها پرداختن به آن­ها لزومی ندارد. همان طور که مشاهده می­ شود ایران نیز استاندارد DVB-T را به عنوان استاندارد پخش همگانی زمینی پذیرفته است. لازم به ذکر است که استفاده از این سیستم در ایران از سال ۱۳۸۹ آغاز شده و هم اکنون در بیش­تر استان­های کشور مورد استفاده قرار می­گیرد [۲۶-۲۷-۲۸-۲۹-۳۰]. جدول شماره ۲-۱۶ مناطق تحت پوشش این سیستم را در ایران نشان می­دهد (آخرین به روز رسانی اطلاعات جدول مربوط به اسفند ماه ۱۳۸۹ می­باشد).
شکل شماره ۲-۱۴: نحوه پوشش استاندارد DVB-T روی کره زمین
جدول شماره ۲-۱۶: شهرهای تحت پوشش DVB-T در ایران

فرکانس(MHz)

تاریخ افتتاح رسمی

شهر

ردیف

۶۰۲

۰۱/۰۸/۸۹

فرستنده دیجیتال تهران (جماران)

۱